Erit enim mecum, si tecum erit.

Lorem ipsum dolor sit amet, consectetur adipiscing elit. Ex eorum enim scriptis et institutis cum omnis doctrina liberalis, omnis historia. Duo Reges: constructio interrete. Ego quoque, inquit, didicerim libentius si quid attuleris, quam te reprehenderim. Hunc vos beatum; Aliud est enim poëtarum more verba fundere, aliud ea, quae dicas, ratione et arte distinguere. Quod idem cum vestri faciant, non satis magnam tribuunt inventoribus gratiam. Sed tamen omne, quod de re bona dilucide dicitur, mihi praeclare dici videtur. Negare non possum.

Etsi dedit talem mentem, quae omnem virtutem accipere posset, ingenuitque sine doctrina notitias parvas rerum maximarum et quasi instituit docere et induxit in ea, quae inerant, tamquam elementa virtutis.

Gloriosa ostentatio in constituendo summo bono.

Nam illud quidem adduci vix possum, ut ea, quae senserit
ille, tibi non vera videantur.

Sed nonne merninisti licere mihi ista probare, quae sunt a te dicta?

Tibi hoc incredibile, quod beatissimum. Quamquam te quidem video minime esse deterritum. Sed quot homines, tot sententiae;

Itaque a sapientia praecipitur se ipsam, si usus sit, sapiens ut relinquat. Non est ista, inquam, Piso, magna dissensio. Quis non odit sordidos, vanos, leves, futtiles? Nunc agendum est subtilius.

Istic sum, inquit.
Egone non intellego, quid sit don Graece, Latine voluptas?
Quid ergo aliud intellegetur nisi uti ne quae pars naturae neglegatur?
Praeclare enim Plato: Beatum, cui etiam in senectute contigerit, ut sapientiam verasque opiniones assequi possit.

Ait enim se, si uratur, Quam hoc suave! dicturum.
At miser, si in flagitiosa et vitiosa vita afflueret voluptatibus.
Non igitur de improbo, sed de callido improbo quaerimus, qualis Q.

Bork: Multa sunt dicta ab antiquis de contemnendis ac despiciendis rebus humanis;
Bork: Est igitur officium eius generis, quod nec in bonis ponatur nec in contrariis.
Bork: Tollitur beneficium, tollitur gratia, quae sunt vincla concordiae.
Praeclare hoc quidem.: Nam prius a se poterit quisque discedere quam appetitum earum rerum, quae sibi conducant, amittere.
Bork: Aliis esse maiora, illud dubium, ad id, quod summum bonum dicitis, ecquaenam possit fieri accessio.